İlan-ı Aşk

Daphne ile büyük bir aşk yaşıyoruz. 

Birbirinden kopamayan, dip dibe bir ilişkimiz var.

Çok mutluyum.

Onu en çok da sosyete marketlerde takılan bol makyajlı gözü cepte tikilerden olmadığı için seviyorum.

Söyleyince Sana Sanıyorum Söyledim*

Plakları hep sevdim. 

Kapaklarını daha çok sevdim. 

Çoğunu sadece kapaklarına bakarak aldım. 

"O", bilerek seçtiklerimin bir tanesiydi. 

 Duruşunu ve gözlerinin gülüşünü hep sevdim. 

Kimbilir kaç kez onun için plakçı vitrinlerinde kaldım. 

Günlerce sadece onu dinledim. 

Askılı bluzlu ince kadını hep sevdim.

Girdiğim kalplerde çok kaldığım günler değildi. 

Ne bir başka plağını ne de başka bir CD'sini aldım. 

Ölüm haberini aldığım gün kalbime bir damla düştü.

Bugün "o" gündeyim.

*Albüm  1987 yılında ilk çıktığı gün, birlikte ve bir an önce dinlemek için  defalarca uğranıp sorularak 2 saatin sonunda  alındı ve ilk kez -Doluca Moskado eşliğinde- şöminenin dibinde dinlendi..
*Başlık, Özdemir Asaf'ın Dum adlı şiirindendir. 
*Şarkı, aynı albümden Where Do Broken Hearts Go

Batakhane Güzeli Teması Üzerine Bir Üslup Denemesi

Oyuna, başka hiç bir şey düşünmeksizin sadece müziklerini yapan Cem İdiz adını referans alarak gitmeye karar verir. Biletini net üzerinden alırken oyunun denk geldiği güne dair hiç bir ön duygusu olmadığı gibi farkındalığı da yoktur. Herşeyi o günün sabahında fark eder. Kendine ifade ettiği anlamı düşünür. Gün üzerine bir yazı yazmayı planlar ama akıp giden zamanın çok boyutlu, çok keyifli zenginlikleri içinde kaybolur. Onlarca  düşünce, anlar ve kişiler yüzüne kocaman  tebessümler kondurur. Yürek akıla bağdaş kurar. El klavyeden çekilir. Zaman tarihsiz bir şekilde başından, sonundan, rast gelesinden  akmaya başlar.

Oyunu izlerken,  aklında resmi  geçit  yapan karakterlerle, özellikle birisiyle bu oyundaki bir karakterin denkliğine şaşırır. Keyfinden başı döner. Kimsesizdir ama duyguların geçmişten geleceğe aktığı,  bonuslarla dolu, çok kalabalık ve şapşahane bir gece yaşar. Bu sevimli hali çok beğenir. Genel kullanımının dışına taşıdığı, kullanmayı sevdiği bir nitelemenin ve karakterin sahnedeki halini sever.

Asıl derdi, bu güzel oyunu insanlarla paylaşmaktır. Kendi anları ve duygularını da yazıya katmak istemektedir. Nereden başlayacağına, hangi bakıştan anlatacağına, nasıl bir üslup kullanacağına karar verememektedir. Çünkü oyun aşktan söz etmektedir. Her saniyeyi anlatma arzusu yüzünden -farkeder ki- yazı uzadıkça uzayacak, zaman  beklemeyecektir.

Sonunda oyun üzerine düşüncelerini kısaca ifade etmeyi ve yazısını da zaman içinde 'Vikipedia mantığıyla' eğip bükmeyi seçer. Ne zaman tamamlanacağı belli olmayan, şimdiki zamanın, geçmişin ve geleceğin harman olacağı bir yazı olacaktır.

Afişin altına oyuna dair cümleler yazıp, bir ara başlık atıp, olan biten herşeyi yazmayı, bu yazıyı sürekli çoğaltmayı zamana bırakmaya karar verir. O kadar çok şey çıkmıştır ki sandıktan, üstelik günün  sunduğu bonuslar o kadar lezzetlidir ki bu harmana bir kez daha rast gelmek mümkün değildir.

Alın size ruhunuza detoks, kırgınlıklarınıza botoks, yıkıntılarınıza sıva yapacak... elinizi asla  bırakmayacak, keyifli, naif, neşeli,  şarkılı/danslı...  esprileri, oyunculuk performansları, dekoru, kostümleri, ışığı, müziği, kurgusu, ritmi enfes... sıcak, sımsıcak bir oyun: Sivas Devlet Tiyatrosundan  Batakhane Güzeli. Kaçırmayın!

Vakitlerden Şubatın 14'ü

Salondaki izleyicilerden biri o gün tarifsiz bir zaman yolculuğundadır.

Oyun üzerine yazarken çok keyifli bir kullanma kılavuzu  oluşturmak niyeti vardır.

Bu güzel günün  başrol oyuncusu ise;

kolasan, sütlü börek ve limonatanın tadını çıkardığı pastanede, hiç akla gelmeyecek türden bir kadının, seçtiği pastaya yazdırmak istediği yazıdır.

Bugün 10 Şubat: Günün Anlam ve Önemine Dair..

Hayatta insana kademe atlatan, geriye dönüp baktığında "Ben bunları bunları yapmışım be!" dedirten, kendine güvenini arttıran bazı kırılma anları vardır. Ona hayatının değerini farkettiren, kendine ve çevresine bundan böyle daha farklı bir gözle bakmasını sağlayan anlardır bunlar.

Hayatımın şimdiye kadarki en büyük olayı şüphesiz, geçtiğimiz yıl bugün, içinde bulunduğum Polonya Havayolları'na ait uçağın Varşova Chopin Uluslararası Havaalanına inmesiyle başlayan 5 aylık süreçti. Bambaşka topraklarda bambaşka hayatlar, bambaşka bakış açıları tanıdım. En önemlisi kendimi tanıdım. Daha doğrusu daha önceden duyduğum, okuduğum, hatta filmlerde şahit olduğum birçok olayı birebir içinde yer alarak test ettim. Kimi zaman olayın merkezinde kimi zaman çevresindeydim; ama hep bana birşeyler katacak kıssadan hisseler çıkartmaya gayret ettim.

Bu 5 aylık süreç, geriye dönüp baktığımda bana 5 yıl sürmüş gibi geliyorsa, hayatımda daha önce edinmediğim kadar tecrübe edinmişim demektir. Pişmanlıklar, "Keşke şunu da yapsaydım" dediğim şeyler yok mu? Elbette var. Günah çıkartmam gerekirse söyleyecek çok şeyim var. Ama bardağın dolu tarafına baktığımda kazandığım şeylerin sayısı hiç de azımsanamaz.

Hayatımızı farkında olarak ya da olmayarak yaptığımız seçimler belirler. Bu seçimlerden farkında olarak yaptıklarımın en doğrusu sanırım Erasmus'tu. Hayatımda daha önceden yapmış olduğum; ancak farkında olmadığım ya da çok önemli olmadığını düşündüğüm doğru seçimleri bile yeniden değerlendirmemi sağlayarak, birer deneyim olarak belleğime yeniden okuttu. Polonya'da geçirdiğim her bir dakika, -çoğunun anın akışı içinde farkına varamasam da- şüphesiz ufkumu genişletti, bana eldeki şeylerle yetinebilmenin, şikayet etmemenin, hayata her şartta pozitif bakabilmenin sözde değil özde önemli şeyler olduğunu, bizzat tecrübe ettirerek gösterdi.

Erasmus bana düşünsel ve eylemsel anlamda çok şey kattı. Burada hepsini yazabileceğimi sanmıyorum. Yalnızca tarihe bu günün benim için önemini vurgulayan küçük bir not düşmek istedim. Belki 5 ayda sırasıyla edindiğim birkaç deneyimi özlü sözler versiyonunda aktarabilirim.

Erasmus bana:

1-Daha önce soğuğu sevmeyen, kaloriferli evin rahatlığına hayran konformist bir çocuk olarak -20'leri gösterdi. İki ay karlar altında yaşattı. Esas olanın meteorolojik hava durumu değil, insanın havasının durumu olduğunu öğretti.

2-Uzun yıllar tek başına yolculuk etmekten, sinemaya restauranta gitmekten, hatta yolda yürümekten bile çekinen bir çocukken, hayatta bize karakter kazandıran eylemlerin tek başımıza çıkardığımız keyifler olduğunu fısıldadı kulağıma. İnsanın tek başına zaferler kazandığını gördüğünde, korkularının üzerine gidip onları yendiğinde, hatta onları artık stres topu gibi görmeye başladığında büyüdüğünü işaret etti.

3-Bir dilencinin bile mutlu olabildiğini gördüm, insanları sosyal statüsüne göre değerlendirmemek gerektiğini, Avrupalıların bizden çok üstün ya da çok zeki varlıklar değil, aslında bizim gibi sıradan insanlar olduğunu gösterdi. Bizden tek farklarının, kısaca kültür denerek geçilen; ancak içinde insan ilişkilerinde samimiyeti, aklınızı özgür bırakabilmenin önemini, küçük şeylerden mutluluklar yaratabilmenin değerini barındıran, hayata bakışınızı güçlendiren yaşam tarzları olduğunu öğretti.

4-Dünyanın her köşesinde, insanın olduğu her yerde benzer sıkıntıların ve mutlulukların olduğunu, başımıza gelen ufak tefek aksilikleri yalnızca bizim başımıza gelmiş gibi düşünmememiz gerektiğini söyledi.

5-İnsanlarla aramıza kendi kuruntularımızın oluşturduğu önyargılarla örülmüş duvarlar koymadan yaşamamız gerektiğini, karşımızdakini bizim gibi düşünmeye ya da davranmaya zorlamanın anlamsızlığını, sağlam arkadaşlığın ya da aşkın karşılıksız kurulabileceğini birkez daha gösterdi.

Çünkü Rotterdamlı Desiderius Erasmus bundan 500 yıl önce doğru hayatın, her koşul altında iç özgürlüğünü koruma uğrunda çaba harcamak, kimsenin efendisi olmaya kalkışmamak, fakat kimseye de boyun eğmemek; hiçbir sav ya da düşünceye baştan düşmanca yaklaşmamak, ama buyurgan nitelik almaya başladığı anda her savın ya da düşüncenin karşısına dikilmek olduğunu söylemişti.

Zamanın Bedeni

...bol dumanlı, uzak bakışlı...

...kalabalık müzik içinde gülen düş...

...yazılmamış şarkının kokusu..

...kış güneşi sancılar çekerken güne...

...bankın kalabalığı...

kelimeler buradan...
hatta buradan da
Şarkı Müslüm Gürses- Artakalan (ü.d.k.v.e.t.k)
fotoğraflar Nikon L 23 ile sabahın erkeninde...